Ο τεχνικός που οδήγησε τον Κάβο στην παραμονή, ο Μάκης Μίτσουλης μίλησε στην έντυπη CorfuSports για την ομάδα του, τις πολλές ανατροπές που έκανε, για το λόγο που δεν θέλει να βγάλει δίπλωμα προπονητή, τους κορυφαίους σύγχρονους φορ του νησιού, αλλά και για τον Κερκυραίο ποδοσφαιριστή.
Σαν ποδοσφαιριστής αποτέλεσε έναν από τους μεγαλύτερους επιθετικούς όλων των εποχών στο κερκυραϊκό ποδόσφαιρο… Έχει δηλώσει άλλωστε πως “το τέρμα το έβλεπα σαν… Πλατεία”. Ο λόγος, βεβαίως, για το Μάκη Μίτσουλη. Που ως παίκτης, πανηγύρισε στα 18 του, νταμπλ ως βασικός με τον Παλλευκιμαϊκό (με τον ίδιο να στέλνει την Κούπα του Κυπέλλου στο Νότο, 2-1 με ανατροπή τον Όλυμπο, με δύο δικά του γκολ το 87′), έγραψε ιστορία με το κοντέρ να σταματά στα 41 τέρματα στη Δ’ εθνική με τη φανέλα του “βασιλιά” Ολύμπου, έκανε το άλμα εκτός νησιού, πηγαίνοντας Καλλιθέα (αν και δεν έχει τις καλύτερες αναμνήσεις από εκεί). Μετά μετακόμισε στον ΑΟ Κέρκυρα επί Μπάρμπα (Δ’ εθνική, με τα “τεμάχια” να συνεχίζονται), ακολούθησε η μεγάλη ΑΕΛ της Δ’ εθνικής του Γιώργου Ροκίδη με Πρόεδρο το Σπύρο Μάστορα, και ξανά μανά ΑΟ Κέρκυρα. Δίχως να στεριώσει τούτη τη φορά, ελέω… Στασινόπουλου, και λίγο πριν το φινάλε της καριέρας του (σε υψηλό επίπεδο Γ’, Δ’ εθνική), σε μόλις στα 30 του, Τηλυκράτης. Με 14 γκολ σε οκτώ παιχνίδια, και σωτηρία ανέλπιστη για τους Λευκαδίτες.
Ε, φέτος, πλέον στα 48 του, από άλλο πόστο, αυτό του τεχνικού, κάθισε στον πάγκο του Κάβου, με τον οποίο μπόρεσε να ανατρέψει τα εις βάρος του προγνωστικά και να εξασφαλίσει με σχετική άνεση την παραμονή του στα “σαλόνια” της Α1.
Καταρχήν, νιώθεις δικαιωμένος που ο Κάβος κατόρθωσε να παραμείνει στην κατηγορία;
Η αλήθεια είναι πως στο β’ γύρο έγινε μια υπέρβαση, αναλογικά με το δυναμικό της ομάδας, στην οποία δεν υπήρχαν και χρήματα. Μη ξεχνάμε πως παίξαμε με παιδιά 17-18 χρονών από μικρότερες κατηγορίες, τα οποία τελικά μπόρεσαν να αντεπεξέλθουν. Ναι νιώθω δικαιωμένος! Στα μάτια τα δικά μου, αυτό που έκανε ο Κάβος φέτος, ήταν κάτι παραπάνω από υπέρβαση…
Κατά τη διάρκεια της σεζόν, φοβήθηκες κάποια στιγμή πως η ομάδα δεν θα τα κατάφερνε;
Φυσιολογικά φοβήθηκα στον α΄ γύρο. Αφού, ξαφνικά, στις πρώτες πέντε αγωνιστικές είχα χάσει τον μισό κορμό της ομάδας. Παίκτες έφυγαν (Δ. Βλάσσης, Λυμπόπουλος), άλλοι σημαντικοί ποδοσφαιριστές τραυματίστηκαν (Κ. Σάντας, λίμπερο), ενώ, Χρήστος και Νίκος Σάντας ήταν Αλβανία, τερματοφύλακας δεν υπήρχε και γενικώς, είχα μείνει με τα χέρια στον αέρα… Συμπλήρωνα 11άδα με ότι έβρισκα. Συν ότι τα παιδιά δε μπορούσαν να’ ρθουν προπονήσεις κι ερχόταν μόνο στον αγώνα. Με τις απώλειες να συνεχίζονται μέχρι το Δεκέμβρη, αφού τότε έφυγε κι ο Λειτούργης για τη Λευκίμμη. Αυτοί που βασιζόμουν έφευγαν ένας ένας.
Το γεγονός των αρκετών απωλειών κατά τη διάρκεια της περιόδου, πως το αντιμετώπισες;
Με πολύ δουλειά, πολύ υπομονή, πολύ κουβέντα, και τελικά τα καταφέραμε…
Παρά τα προβλήματα μέσα στη σεζόν, όμως, ο Κάβος αναδείχτηκε ως η ομάδα των ανατροπών; Δύσκολο για μια μικρομεσαία ομάδα…
Ο Κάβος είναι μια ομάδα δίχως φανέλα, δύο χρόνια έχει στην κατηγορία. Και χωρίς… δραχμή. Αφού, αυτοί που πληρωνόταν είχαν φύγει ήδη. Με αρκετά παιδιά από τις μικρές κατηγορίες, συν τον Καλογερόπουλο, που λόγω ηλικίας έφυγε από την ΑΕΛ. Όμως, πιστεύω, πως ήταν θέμα τακτικής οι ανατροπές. Στο ημίχρονο αλλάζαμε τη φιλοσοφία της ομάδας, βλέπαμε τα λάθη, τα σωστά, τις αδυναμίες του αντιπάλου, και είχαν πείσμα τα παιδιά. Αυτό τους κράτησε στην κατηγορία. Η νοοτροπία τους, δεν θέλαν να χάσουν, κουράζοταν ως το 95′.
Γενικά, η εικόνα της ομάδας ήταν καλή στο β’ γύρο, και στους συγκεκριμένους αγώνες, ο Κάβος δεν έπρεπε να χάσει. Δεν ήρθαν τυχαία τ’ αποτελέσματα… Ανεβάζαμε ρυθμό στα β’ ημίχρονα. Στην ουσία, από τέλη Νοέμβρη αρχίσαμε να κάνουμε προπόνηση, προετοιμασία. Και από Γενάρη φαινόταν αυτό, ότι ήμασταν καλά προπονημένοι… Επιπλέον, έμπαιναν και νέα παιδιά στην ομάδα. Έβρισκα ένα παιδί το έφερνα, έβρισκα άλλο, δίχως να με νοιάζει από ποια κατηγορία προερχόταν. Αρκεί, να είχαν θέληση, ν’ άκουγαν, να μπαίνουν μέσα στην ομάδα…
Την επόμενη σεζόν, που θα σε βρει; Φαβορί ο Κάβος;
Ακόμα δεν μπορώ να απαντήσω σε αυτό… Ακόμη δεν έχουμε μαζευτεί να κουβεντιάσουμε… Το μέλλον θα δείξει…
Ποιες οι προπονητικές φιλοδοξίες σου;
Καμία, καμία, καμία! Δεν βάζω στόχους στη ζωή μου… Αν βρω μια ομάδα να δουλέψω και σταματώ εκεί… Δεν είμαι το παιδί που θα βγει στα ΜΜΕ, θα φωνάξει, θα κάνει, θα ράνει, για να ανέβει σκαλοπάτι. Να πας εξάλλου, που; Στην Κέρκυρα ζούμε… Ο μοναδικός που μπόρεσε να κάνει κάτι, κι αυτός με χίλιους κόπους, είναι ο Ρομπέρτο (σ.σ. Μπολάνο)… Όλοι οι άλλοι, τι; Eδώ γύρω γύρω, από τη μια ομάδα στην άλλη… Γιατί αν είχαν βλέψεις μερικοί, θα φαινόταν… Δεν ξέρω τι περιμένουν; Γίνονται απλά επαγγελματίες για το τοπικό… Δεν έχω δει κάποιον να έχει ξεφύγει από τη μετριότητα της Κέρκυρας, να έχει ανέβει σκαλοπάτια. Απλώς παίρνουμε ένα πτυχίο και…
Πως και δεν έχεις πάει να βγάλεις ένα πτυχίο προπονητή;
Δεν το σκέφτομαι καθόλου. Μου είχαν κάνει πρόταση να πάω να βγάλω… Είναι το πιο εύκολο πράγμα να βγάλεις ένα πτυχίο… Όμως, νομίζω πως αυτά είναι για άλλο λόγο. Δεν μπορείς να ζητάς χιλιάρικα από τοπικές ομάδες, επειδή έχεις δίπλωμα. Δεν γίνονται αυτά. Εξάλλου, όλος ο κόσμος έχει δίπλωμα. Και έχουν βάλει ταρίφα ένα χιλιάρικο. Οι περισσότερες ομάδες δεν μπορούν να πληρώσουν ούτε καν τους διαιτητές και ψάχνουν με το κυάλι ένα κέρμα. Κι επιβάλλουν επαγγελματίες προπονητές στο τοπικό. Δε λέω πως είναι κακό το χαρτί, όμως, τον προπονητή δεν τον κάνει το χαρτί! Πρέπει να ξέρει και τη δουλειά του. Εγώ δεν είχα πάντως ποτέ τις βλέψεις στο κομμάτι της προπονητικής… Εμένα μ’ αρέσει το ποδόσφαιρο, μου δίνονται οι ευκαιρίες και μέχρι εκεί… Το ποδόσφαιρο για μένα είναι όλη μου η ζωή. Μέσα σε αυτό γεννήθηκα, και με αυτό ζω.
Στην ποδοσφαιρική σου καριέρα αποτέλεσες ένα από τα κορυφαία σέντερ φορ όλων των εποχών στα κερκυραϊκά γήπεδα… Τούτη την περίοδο, ποιους επιθετικούς ξεχωρίζεις εσύ από το τοπικό ποδόσφαιρο;
Βαγγέλης Τσεβανέδης, Δημήτρης Βλάσσης. Αυτοί! Δεν έχω δει κάτι πιο αξιόλογο από αυτούς τα τελευταία χρόνια. Παιδιά που έχουν αυτό που ζητά ένας άνθρωπος. Ξέρουν μπάλα, σέβονται, είναι τυπάρες, είναι ωραίοι σε όλα τους! Εγώ κοιτάω όλες τις πλευρές. Και την ανθρώπινη και την ποδοσφαιρική! Συν, φυσικά, ότι βάζουν γκολ! Είναι η δουλειά τους! Είναι απλά πράγματα. Δηλαδή, ψάχνεις να φτιάξεις ένα επιθετικό. Ε, αυτοί είναι επιθετικοί! Ξέρουν να σκοράρουν! Ο επιθετικός πρέπει να στέλνει τη μπάλα στο πλεκτό, αλλιώς… φούμαρα… Όπως ο αμυντικός πρέπει να κόβει, ο τερματοφύλακας να αποκρούει, έτσι κι ο επιθετικός πρέπει να βρίσκει δίκτυα! Και τα δύο, αυτά, παλικάρια, τα τελευταία χρόνια, το κάνουν πολύ καλά και το δείχνουν συνεχώς.
Θεωρείς πως ο Κερκυραίος ποδοσφαιριστής είναι γενικά αδικημένος; Το ακούμε συχνά αυτό…
Θεωρώ, πως αν η πρώτη ομάδα του νησιού είχε 2-3 παράγοντες παρέα με τον προπονητή που θα έπαιρναν τα ταλέντα του νησιού, και τα έβαζαν πίσω από την ομάδα, ώστε να λειτουργήσουν μαζί με τους υπόλοιπους παίκτες -δεν λέω να παίξουν αλλά- και να τους δώσουν κάποιες ευκαιρίες, τότε σε 1-2 χρόνια κάτι θα έβγαινε.
Δε θεωρώ πως αυτοί που έρχονται από έξω είναι παικταράδες. Απλώς έχουν μια διαφορετική υποδομή…. Έχουν δουλέψει σαν επαγγελματίες. Αν και οι δικοί μας δουλέψουν έτσι, για 1-2 χρόνια, τότε, οι διαφορές θα’ ναι μηδαμινές. Ομως, πρέπει να πάρουν τις ευκαιρίες… Και, τότε, κάποια παιδιά θα βγουν. Είναι όπως παλιά.. Εμείς πως παίξαμε; Ήμασταν πίσω από τις πρώτες ομάδες, ακολουθούσαμε, κι από τους δέκα, οι 3-4 παίξαμε ποδόσφαιρο. Τώρα, αυτά τα παιδιά δεν τα υπολογίζει κανείς. Πρέπει να δουλέψουν μαζί με την ομάδα, σε επαγγελματικά πρότυπα, κι εκεί θα δείξουν ποιοι αξίζουν. Γιατί κάποια παιδιά αξίζουν, όμως, κι αυτά, κάποια στιγμή απογοητεύονται… Γιατί αλλιώς, να πας που; Από τον Κρόνο στη Λευκίμμη, από τη Λευκίμμη στον Όλυμπο, γύρω γύρω για το μεροκάμματο… Πρέπει κάποιος να τους δώσει την ευκαιρία!
Ο Αστέρας κατέκτησε δίκαια τον τίτλο; Ποιο ήταν το συν του σε σχέση με τους υπόλοιπους ανταγωνιστές του;
Δικαιότατα Πρωταθλητής… Ήταν η πιο σταθερή, η πιο πλήρης, η πιο γυμνασμένη ομάδα από την 1η αγωνιστική. Δεν άλλαξε πολλά φέτος. Εκεί που πονούσε, έκεί έκανε προσθήκες. Ριγανάς, Πρ. Πάγκαλης, Αλ. Πάγκαλης. Αξιόλογα παιδιά… Συν, φυσικά, τα υπόλοιπα παιδιά που ήταν δεμένα! Παίζουν τόσα χρόνια μαζί… Αυτά τα παιδιά είναι από μικρά, όλα μαζί, από όταν παίζαμε στο Β’ τοπικό, όταν ήμουν στα Βασιλάτικα. Ε, αυτά μεγάλωσαν, μπάλα ήξεραν… καντάρια, και με τις φετινές προσθήκες έγινε η διαφορά. Οπότε, δικαιότατα!
Σε πρόσφατο γκάλοπ του CorfuSports, βγήκε ως ο τρίτος κορυφαίος τεχνικός της σεζόν… Περίμενες κάτι τέτοιο;
Δε το περίμενα… Και τελευταίος να εβγαινα δεν θα με πείραζε… Στη ζωή μου δεν είμαι του… να δείξω και τέτοια… Αυτό, πάντως, δείχνει κάτι διαφορετικό, ίσως η συμπεριφορά μου, το τουπέ μου, οι συμπάθειες που μου έχει ένα μέρος του κόσμου και των ποδοσφαιριστών… Ποιος ξέρει; Πάντως, σημαντικό είναι για μένα, όταν ξεπερνάς προπονητές από μεγαλύτερες ομάδες και σίγουρα αποτελεί τιμή τόσο προσωπική όσο και για την ομάδα του Κάβου.