Το μεγάλο μεταγραφικό απόκτημα του Αστέρα Πετριτή στη μεγάλη, εφ’ όλης της ύλης συνέντευξη που παραχώρησε στην (έντυπη) Corfusports
*
Του ‘πα, μόλις έκλεισε το «rec»: «Εσύ μεγάλωσες…». Ώριμη σκέψη, μεστωμένος λόγος, στοχευμένη κρίση. Είναι, πράγματι παρήγορο να βλέπεις πως, στο πέρασμα του χρόνου, δίπλα σ’ αυτούς που (απλά) μεγαλώνουν, υπάρχουν κι αυτοί που ωριμάζουν. Ο Γιώργος Γαρδικιώτης, το μεγάλο, «φρέσκο» μεταγραφικό απόκτημα του Αστέρα Πετριτή, το στοίχημα το κέρδισε. Πρώτα απ’ όλα, απ’ τον ίδιο του τον εαυτό…
■Ούτε Κρόνος, ούτε ΑΕΛ. Πετριτής! Το πρώτο σου συναίσθημα, μετά το τέλος του σίριαλ;
«Ήμουν πολύ μπερδεμένος, Ηλία. Είχα τρεις επιλογές, δίχως, όμως, να ξέρω ποια ήταν η πιο σωστή. Για μένα, εννοώ. Μακριά από… χάρες. Οι δύο (σ.σ. Κρόνος, ΑΕΛ) ήταν εξαιρετικές – “παικτικά” και οικονομικά. Κι θα ήθελα να ευχαριστήσω τον κ. Καλούδη και τον κ. Σφακιανάκη και να τους ευχηθώ καλή και υγιή σεζόν. Μετά, όμως, έμπαινε το ότι, από παιδί, έχω βάλει στόχο “το ποδόσφαιρο”. Και λόγω Γ’, ο Πετριτής ήταν ο μόνος που, τη δεδομένη στιγμή, μου έδινε το χώρο να συνεχίσω να το κυνηγάω. Τελικά, αφού μιλήσαμε και συμφώνησα με όσα άκουσα –πολλές φορές αλλιώς τ’ ακούς απ’ τους έξω-, έκρινα ότι αξίζει να κάνω την προσπάθεια. Γιατί –ποιος ξέρει;- μπορεί να είναι η τελευταία μου. Άλλωστε, έφθασα τα 22. Ποδοσφαιρικά, δεν είμαι πια μικρός…»
■Άρα, η φετινή «πρόκληση» του Αστέρα, συνιστά, παράλληλα, κομβικό σημείο για την καριέρα σου…
«Το πρώτο είναι να πάει καλά ο Αστέρας. Αν, χτύπα ξύλο, δε “βγει”, τότε –αλλά τότε- θα κοιτάξουμε το καλύτερο για τον εαυτό μας. Τώρα, τι θα είναι αυτό, κανείς δεν μπορεί να ξέρει. Όντως, πάντως, είναι μια πολύ κρίσιμη σεζόν…»
■Όλο αυτό το διάστημα μίλησες, συμβουλεύτηκε πολλούς. Ποιος έπαιξε… λίγο παραπάνω ρόλο, για να επιλέξεις τον Αστέρα;
«Μίλησα, μέχρι ενός σημείου, με όσους εμπιστεύομαι ποδοσφαιρικά. Ειλικρινά, δεν μου ‘πε κανείς “πήγαινε σ’ αυτόν” ή “στον άλλον”. Όλοι μου είπαν “Γιώργο, το καλύτερο για τον εαυτό σου. Και μην κάνεις χάρες. Δεν έχεις υποχρέωση σε κανέναν”. Ήμουν ένα 15ήμερο που δεν ήξερα τι να κάνω. Καθημερινά άλλαζα γνώμη. Ώσπου κάθισα, “ζύγισα” τα δεδομένα, τα συν, τα πλην κάθε περίπτωσης και πήρα, θεωρώ, την καλύτερη απόφαση για μένα. Άλλωστε, όποια απόφαση κι αν έπαιρνα, θα εμπεριείχε ρίσκο. Ποτέ δε είσαι σίγουρος ότι η επιλογή του θ’ αποδειχτεί ιδανική. Και στην Καρουσάδα να έμενα, το ίδιο θα ίσχυε…».
■Αυτό το ενδεχόμενο το σκέφτηκες;
«Ναι – είχα κι από εκεί μια ικανοποιητική πρόταση. Αλλά νομίζω ότι εμπεριείχε λίγο παραπάνω ρίσκο απ’ τα υπόλοιπα. Μιλάω για το κάτι παραπάνω…».
■Πάντως, σήμερα, το να αρνείσαι… χιλιάρικα, δεν είναι το πιο σύνηθες!
«Κατ’ αρχήν, είμαι, ούτως ή άλλως, πολύ ικανοποιημένος με τη συμφωνία που έκανα με τον Αστέρα – και με την εν γένει στάση τους. Κύριοι! Από εκεί και πέρα, εξαρτάται πόσο μακροπρόθεσμα βλέπεις κάποια πράγματα. Αν θες να δεις το ποδόσφαιρο πιο “επαγγελματικά”, στη Γ’, αξίζει να χαραμίσεις ένα- δυο χιλιάρικα, στο τοπικό. Γιατί, αν πάρεις τώρα πέντε ευρώ, ok, σήμερα είσαι καλά, αλλά… σε μια μέρα τα ‘χεις “φάει”! Μπορεί, όμως, να τα στερηθείς σήμερα, αλλά αυτό ν’ αποτελέσει μια πολύ καλή “επένδυση” για να χαρείς περισσότερα αύριο…»
■Όμως, όλο αυτό το αλισβερίσι μη μου πεις ότι δε σας «τρελαίνει», τους παίκτες…
«Μια ομάδα στο τοπικό δεν αξίζει να ρίχνει λεφτά, εάν δεν έχει στόχους. Το διευκρινίζω επειδή, έχοντας μιλήσει και με Κρόνο και με ΑΕΛ, αυτοί έχουν. Δε θέλουν να μείνουν εδώ. Έχουν ένα πλάνο που δεν είναι για ένα χρόνο και γι’ αυτό επενδύουν. Σ’ αυτό, λοιπόν, το επίπεδο δεν είναι κακό. Ίσως είναι κι απαραίτητο για να σταθείς. Αλλά να πέφτουν χιλιάρικα για να βγεις τέταρτος ή πέμπτος…»
■Την πρώτη επαφή με τον Αστέρα, πότε την είχες;
«Τον… Φλεβάρη, με τον κ. Ξάνθη! Έφυγε, αλλά η επικοινωνία με την ομάδα συνεχίστηκε…»
■Ποιο ήταν το πλάνο που σου ανέλυσαν στο Λιμάνι;
«Ως πρώτο στόχο μου έθεσαν την παραμονή. Μετά, να τερματίσουμε! Να μην τα παρατήσουμε. Οι άνθρωποι του Αστέρα κινούνται σ’ ένα πολύ σοβαρό, συγκεκριμένο πλάνο. Δίχως υπερβολές στο οικονομικό, ώστε να είναι συνεπείς σε ό,τι υποσχεθούν, με έμφαση στο κερκυραϊκό στοιχείο, προσηλωμένοι στο στόχο που έχουν θέσει, αποφασισμένοι και προσγειωμένοι, χωρίς… αέρα στα μυαλά, επειδή ανέβηκαν στη Γ’! Εμένα αυτό το project, μου άρεσε. Αν και θα είναι δεδομένα μια πολύ δύσκολη χρονιά. Όλα, σχεδόν, τα παιδιά δεν έχουμε πείρα απ’ την κατηγορία. Είναι μια πρόκληση. Αν, όμως, είμαστε συγκεντρωμένοι και κάνουμε όλοι –διοίκηση, παίκτες, όλοι- τη μεγαλύτερη προσπάθεια, θα πάμε καλά…»
■Με τον Σιδερόπουλο δεν συνεργάζεστε πρώτη φορά…
«Με είχε δέκα χρόνια! Απ’ τα 5 ως τα 15, στη Σχολή του Ολυμπιακού, στο Μαντούκι και μέχρι να πάω στους “μικρούς” της Κέρκυρας. Απ’ τη συζήτηση που είχα μαζί του, επιβεβαιώθηκε η μεγάλη όρεξη, απ’ όλους. Κι αυτό, όταν ξεκινάς μια δύσκολη προσπάθεια, είναι σημαντικό. Είναι άλλη η ψυχολογία σου…».
■Πρώτα ο Θεός, του χρόνου, τέτοια εποχή, είμαστε εδώ και τα ξαναλέμε. Με τι πεπραγμένα χρονιάς θα είσαι ευχαριστημένος;
«Το πρώτο, να έχει μείνει ο Αστέρας. Και, μέσα απ’ αυτό, να έχουμε δείξει κι εμείς, οι παίκτες, την αξία μας. Άρα, προσωπικά, να έχει φανεί ο… Γιώργος μέσα απ’ την ομάδα. Γιατί ξαναλέω: η ομάδα προηγείται…»
«Εκείνη η U20 θα πρωταγωνιστούσε!»
■ «Μικροί» της ΠΑΕ, άνοδος, «μεγάλουι», εκπαιδευόμενος, αλλά, τελικά, «αντίο». Δεν είσαι ο μόνος. Τελικά, ποιος φταίει;
«Μικρός, το πρώτο που θέλεις, είναι ν’ ανέβεις. Μερικοί, όμως, το “να ανέβω” το εννοούν διαφορετικά απ’ ότι πρέπει. Τι εννοώ… Μια ζωή, μικροί, ακούγαμε “ο τάδε πήγε στη μεγάλη ομάδα, πήγε προετοιμασία”. Kαι λέγαμε “θέλω κι εγώ”. Όλα, όμως, έχουν μια σειρά. Πρώτα να καθιερωθείς στη 17. Μετά στην 20. Να κάνεις τη διαφορά και μετά η πρώτη ομάδα. Εντέλει, πας. Και με το που πας, ακούγοντας από παντού –γιατί οι Κερκυραίοι έχουμε μεγάλη κακία- “θα σε καταστρέψουν και σένα!”, διαπιστώνεις ότι υπάρχει τεράστια διαφορά! Το έζησα δύο καλοκαίρια, είναι απίστευτο – αυτή η “γραμμή” μεταξύ U20 κι επαγγελματισμού. Περιορίζεσαι στα πάντα! Απ’ την ώρα που θα ξυπνήσεις, μέχρι τη ζάχαρη, που θα βάλεις στον καφέ! Εάν, όμως, ο Κερκυραίος –και βάζω και τον εαυτό μου μέσα- δεν μπορεί να πει “τα κόβω όλα”, φταίει. Κι έχω ζήσει περιπτώσεις που λίγοι στερηθήκαμε τη ζωή που κάνει ένας νέος. Δε λέω… Μπορεί να φταίνε και οι πάνω. Κοίτα, όμως, λίγο και την άλλη άποψη. Μην κοιτάς μόνο που έφυγε ο… Γαρδικιώτης, άρα “αυτοί τελείωσαν τον Γαρδικιώτη”. Koίτα λίγο και το “ γιατί”. Όταν κάτι “χαλάει” δε φταίει ποτέ η μία πλευρά…»
■Γενικά, θεωρείς ότι μια ομάδα μπορεί να σταθεί στη Γ’, στηριζόμενη κατά 90% σε Κερκυραίους; Από θέμα εμπειρίας, νοοτροπίας, δυνατοτήτων, πίεσης…
«Να μιλήσω για τα παιδιά της δικής μου φουρνιάς – στην U20… Πρώτα απ’ όλα, όλοι μας, είμαστε πολύ τυχεροί, που είχαμε τον κ. Χονδρογιάννη. Μόνο εμείς ξέρουμε πόσα έδωσε, για να κάνει κάποιος το παραπάνω βήμα. Μεγάλες χαρές, τσακωμοί, να μας δείξει, να πείσει, να φωνάξει –αλλά και να μας συγχωρέσει- σε κάποια νεανικά σφάλματα. Τεράστια στήριξη, όπως κι απ’ όλο το τιμ της εποχής – οι κ. Τάντης, Αλαμάνος, Τσουκαλάς. Εάν μέναμε ΟΛΟΙ όπως ήμαστε εκείνες τις δύο σεζόν (2010-’12) –γιατί τώρα έχουμε μοιραστεί και ορισμένοι το έχουν παρατήσει- και δουλεύαμε όπως δουλεύαμε, έχοντας, πλέον ωριμάσει περισσότερο, αυτή η ομάδα θα πρωταγωνιστούσε στη σημερινή Γ’!»
■Μ’ εσένα συγκεκριμένα, τι συνέβη πέρσι το καλοκαίρι;
«Αυτή η χρονιά (2014-’15), απ’ την υπογραφή και μετά, αποδείχτηκε, συνολικά, η χειρότερη περίοδος της ζωής μου. Το μόνο που θυμάμαι είναι μια προετοιμασία και μετά, μια μεταβατική περίοδος ανάρρωσης. Πήγαινα προπονήσεις, παρακολουθούσα και είχα μια άριστη αντιμετώπιση απ’ τον κ. Γρηγορίου, τον κ. Γεωργιάδη, τον κ. Τσουκαλά. Μου έλεγαν “πρώτα απ’ όλα, να αναρρώσεις κι εδώ είμαστε”. Αλλά έφυγαν για Ατρόμητο. Και μολονότι είχα κατά νου, το καλοκαίρι να ξαναμπώ σε ρυθμούς πρώτης ομάδας… Τώρα, για ποιους ακριβώς λόγους… Θεωρώ, πάντως, ότι το κεφάλαιο “Κέρκυρα” χάλασε απ’ το ατύχημά μου και μετά. Ίσως, αν δεν υπήρχε… Ίσως, κάποια στιγμή…».
■Σου έχει μείνει ένα «άχτι»;
«Όχι άχτι. Παράπονο. Ένα “γιατί;” Αλλά σου είπα: για ν’ απαντήσεις σε ένα “γιατί”, πρέπει ν’ αναλύσεις τα πάντα. Πάντως, δεν θα κατηγορήσω ποτέ, κανέναν…»
KEΦΑΛΑΙΟ ΚΑΡΟΥΣΑΔΕΣ
«Ευγνώμων σε κόουτς – Ολυμπιάδα!»
■Η Ολυμπιάδα, γνωρίζοντας τις «δυνατές» προτάσεις που είχες, πώς το διαχειρίστηκε;
«Όταν πέρσι, τελείωσα, όπως τελείωσα, απ’ την Κέρκυρα, ήμουν απογοητευμένος για πολλούς και διαφόρους λόγους. Αρχικά, με τον εαυτό μου. Είχα, λοιπόν, τον κ. Χονδρογιάννη, ο οποίος, κατ’ αρχήν, θέλησε να με κάνει αυτόν που ήμουν! Γιατί, κατά τα ψέματα, όταν δεν έχεις παίξει ποδόσφαιρο για ένα χρόνο, γυρνάς για να παίξεις και ξαφνικά τελειώνεις… Δεν υπάρχει αυτό το συναίσθημα…
Με είδε, λοιπόν, χάλια κι όταν του είπα “θα πάω φαντάρος, δε θέλω να παίξω μπάλα”, μου λέει “ θα παίξεις. Και, ταυτόχρονα, θα βγάλουμε κι όσο πιο εύκολα τη θητεία”.
Πράγματι, από κόουτς και διοίκηση μου παρασχέθηκε μια απίστευτη βοήθεια. Κι επέστρεψα και ποδοσφαιρικά, κάνοντας με την Ολυμπιάδα αυτόν το μεγάλο β’ γύρο. Αφού τελειώσαμε, από αρχές Μαϊου, άρχισαν τα τηλέφωνα. “Παιδιά”, τους έλεγα, “το πρώτο είναι να απολυθώ. Μετά, θα συζητήσω πρώτα με την Ολυμπιάδα, το έχω υποχρέωση και μετά μιλάμε με τους υπόλοιπους”.
HΟλυμπιάδα, μου είπε ότι, ως ομάδα, του χρόνου θέλει να κάνει κάτι καλύτερο από πέρσι. Αλλά… “Ξέρουμε ότι οι βλέψεις σου, ποδοσφαιρικά, είναι διαφορετικές απ’ τις δικές μας. Οπότε, αποφασίζεις ό,τι καλύτερο για σένα! Εμείς, αν θες, είμαστε εδώ”.
Όπως και να ΄χει, οφείλω ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ σε όλους εκεί. Στα παιδιά… Σε μια πολύ δύσκολη περίοδο για μένα, ήταν αδέλφια. Δεν είπε ποτέ κανείς “γιατί παίζει ο Γαρδικιώτης χωρίς προπόνηση;” Κανείς! Ούτε, αν και, ok, βοήθησα, αλλά δεν είχα την απόδοση που γνωρίζω ότι μπορώ, εξέφρασε ποτέ κανείς παράπονο. Μέσα απ’ την καρδιά μου, τους εύχομαι ό,τι καλύτερο, όσο πιο ψηλά τη νέα σεζόν…».
«Της… καφετέριας!»
■Τι σε εκνευρίζει περισσότερο στην ποδοσφαιρική Κέρκυρα;
«Ότι… ακούγονται πολλά. Καθένας το μακρύ και το κοντό του. Έχουμε καταντήσει ποδοσφαιριστές της… καφετέριας και… του facebook!»