Ο Σπύρος Γιαννιώτης συμμετείχε στην 1η Διαδρομή Ανοικτής Θάλασσας των Γουβιών εις μνήμην Μαρίνου Ζαμπάτη και λίγες μέρες μετά, στην πρώτη επέτειο του έπους, θυμήθηκε στιγμές από το Ρίο.
*
Με τη συμμετοχή του Κερκυραίου αργυρού Ολυμπιονίκη του OpenWater, στο Ρίο, Σπύρου Γιαννιώτη, πραγματοποιήθηκε την περασμένη Κυριακή (13/8) στα Γουβιά, η 1η Κολυμβητική Διαδρομή Ανοικτής Θάλασσας, εις μνήμην του λιμενοφύλακα, Μαρίνου Ζαμπάτη.
Στη διαδρομή συμμετείχαν 70 κολυμβητές, αλλά λόγω των ανέμων, η αρχικώς προγραμματισμένη διαδρομή «κόπηκε», με αποτέλεσμα να «τρέξει» μόνο κατά μήκος της παραλίας.
Φυσικά, οι διοργανωτές (Εξωραϊστικός και Εκπολιτιστικός Σύλλογος Γουβιών, Ενορία Αγίων Πάντων Γουβιών, Αθλητικός Όμιλος Γουβιών), δεν παρέλειψαν να τιμήσουν τον Κερκυραίο υπερ-αθλητή, εκφράζοντας, παράλληλα, τις ευχαριστίες τους προς όλους, όσοι συνέδραμαν στη αθλητική τούτη εκδήλωση, παρά τις δυσκολίες που επέφεραν οι αέρηδες.
▌Ένα χρόνο μετά το Ρίο…
Στο μεταξύ, ένας χρόνος συμπληρώθηκε την Τετάρτη (16/8) απ’ την ιστορική ημέρα του «αργυρού» μεταλλίου στους Ολυμπιακούς του Ρίο ντε Τζανέιρο. Με τον Γιαννιώτη να μιλά, εξ αφορμής, στην ιστοσελίδα Gazzetta.gr:
«Και να μην το θυμόμουν ότι σήμερα συμπληρώνεται ένας χρόνος, μου τον υπενθύμισαν οι αναρτήσεις στα social media. H αλήθεια όμως είναι ότι έχω αρχίσει και το σκέφτομαι από τις αρχές Αυγούστου. Στις 4 Αυγούστου είχαμε αναχωρήσει για το Ρίο. Από τις 4 του μήνα στο μυαλό μου γυρίζουν εικόνες από εκείνες τις ημέρες.
●Ομολογώ ότι ξύπνησα κάπως περίεργα σήμερα το πρωί. Νιώθεις από τη μία ικανοποίηση και χαρά που κατάφερες να φτάσεις ένας στόχο που κυνηγούσες επί τόσα χρόνια και από την άλλη νιώθεις ότι κάτι σου λείπει.
●Μου λείπει η ένταση και το άγχος της προετοιμασίας πριν από τον αγώνα. Το αίσθημα εκτόνωσης της πίεσης που νιώθεις μετά από έναν αγώνα και η ικανοποίηση όταν όλα πάνε όπως τα είχες σχεδιάσει.
Είναι σαν να κολύμπησα χθες, με τη διαφορά ότι είμαι 10 κιλά παραπάνω… Εντάξει, αλήθεια είναι ότι ήμουν 77 κιλά (έχει ένα 1,86μ. ύψος).
●Και τώρα έχω στόχους και θέλω να τους πραγματοποιήσω, όμως δεν είναι στο ίδιο επίπεδο, όπως όταν κυνηγάς ένα ολυμπιακό μετάλλιο. Είμαι χαρούμενος γι αυτά που κατάφερα και κοιτώ μπροστά. Νιώθοντας βέβαια μία νοσταλγία. Από αύριο βέβαια θα είμαι πάλι εντάξει!
●Είμαι πολύ τυχερός γιατί όλη αυτήν την μετάβαση την έκανε πιο εύκολη ο γιος μου. Το γεγονός ότι είχα να ασχοληθώ με τόσα καινούρια και ευχάριστα πράγματα μαζί του, ήταν πραγματικά ότι καλύτερο θα μπορούσε να μου συμβεί.
Επιστρέφοντας από την Κέρκυρα είδα έναν κύριο στο πλοίο και με αναγνώρισε, με ρώτησε “αυτές τις μέρες δεν έγινε;” Ανατρίχιασα όταν μου είπε ότι βλέποντας την κούρσα έκλαιγε»