Άρθρο του καθηγητή Φυσικής αγωγής και προπονητή στίβου, Νίκου Μόσχου.
ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ
Η χρήση των ναρκωτικών ουσιών αποτελεί Παγκόσμιο πρόβλημα και φαίνεται να μην επιδέχεται εύκολες λύσεις . Και είναι δύσκολη η λύση γιατί πίσω από το πρόβλημα υπάρχει μεγάλη οικονομική εκμετάλλευση από την παραγωγή και την διακίνηση μέχρι την κατανάλωση , που επιχειρησιακά από πλευράς οικονομικών μεγεθών κατατάσσονται στις πρώτες θέσεις μαζί με το εμπόριο του Πετρελαίου και των όπλων.
Είναι σημαντικό λοιπόν η αναζήτηση της αλήθειας, η αναγνώριση, η εκτίμηση και η ανάλυση του προβλήματος γιατί έχουμε να αντιμετωπίσουμε μια καλοστημένη επιχείρηση τεράστιων οικονομικών συμφερόντων που έχει απλώσει τα πλοκάμια της σε όλα τα κοινωνικά στρώματα με διαφορετικούς ρόλους και αποδέκτες.
Μπροστά σ’αυτό το πρόβλημα το πιο ευπρόσβλητο κομμάτι της κοινωνίας είναι η νεολαία
Πολλές φορές όταν ερωτούνται οι γονείς αναφέρουν ότι η μεγαλύτερη ανησυχία τους είναι μήπως μπλέξουν τα παιδιά τους με τα ναρκωτικά.
Συνεπώς όλοι όσοι ασχολούνται και επηρεάζουν την Νεολαία χρειάζεται να αναλάβουν πρωτοβουλίες και ευθύνες ώστε να προστατέψουν το ευαίσθητο αυτό κομμάτι της κοινωνίας με ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΑ μέτρα ώστε να θωρακίσουν τους Νέους που είναι ο κύριος στόχος για να μην οδηγηθούν προς τα ναρκωτικά. Αυτοί είναι, η οικογένεια, το σχολείο, το περιβάλλον φίλων και κοινωνίας που καθορίζουν, ελέγχουν, επηρεάζουν, προστατεύουν και προλαμβάνουν την εκκίνηση για την χρήση των ναρκωτικών, δοκιμαστικά στην αρχή αλλά πολύ δύσκολα επιστροφή στην αφετηρία ελέγχου και απόρριψης του εθισμού. Χρησιμοποιώ αυτές τις αθλητικές ορολογίες για να συνδέσω παρακάτω την τεράστια σημασία του αθλητισμού στην πρόληψη και προστασία των Νέων από ΟΛΕΣ τις εξαρτησιογόνες ουσίες που κινδυνεύουν.
Επίσης σ’ αυτή την φάση των 12 έως 18 η σχέση λειτουργίας της λογικής από μια πλευρά και συναισθηματισμού- παρορμητισμού από την άλλη μεταλλάσσεται ανεβάζοντας τον δείκτη της λογικής ώστε στην ηλικία των 18 ετών τελειώνοντας οι νέοι το Λύκειο και φεύγοντας από την προστασία και τον έλεγχο του οικογενειακού περιβάλλοντος να μπορούν να λειτουργήσουν με τις δικές τους δυνάμεις.
Είναι η τελευταία φάση της εφηβείας και ακολουθεί η φάση της ωρίμανσης και η σταθεροποίηση ισορροπίας ψυχικής, πνευματικής και κοινωνικής ανάπτυξης του νέου.
Σε όλες αυτές τις λειτουργίες και φάσεις των νέων σημαντικότερο ρόλο παίζουν η Φυσική Αγωγή και ο Αθλητισμός.
Ο Αθλητισμός είναι μια συνειδητή κινητική δραστηριότητα η οποία αποβλέπει στην ψυχαγωγία και ευχαρίστηση η και στην αγωνιστική προσπάθεια.
Συμβάλλει στην ανάπτυξη και βελτίωση των ψυχοσωματικών δυνάμεων, στην εξύψωση του ήθους , στη διαπαιδαγώγηση , στη πρόληψη αλλά και στη θεραπεία παθολογικών καταστάσεων.
Πραγματοποιείται με την συμμετοχή του ατόμου σε κινητικά παιγνίδια, γυμναστικές ασκήσεις, φυσιολατρικές δραστηριότητες και κάθε μορφής αγωνιστική προσπάθεια.
Διακρίνεται στον μαζικό και στον Αγωνιστικό Αθλητισμό.
Με οποιαδήποτε μορφή σχεδιασμού και πρακτικής συμμετέχει ο Νέος στον Αθλητισμό τα αποτελέσματα είναι εμφανή και λειτουργούν κριτικά σε κάθε συμπεριφορά θετικά η αρνητικά.
Αυτός που επιβλέπει την άθληση-προπόνηση των Νέων , πρέπει να έχει γνώσεις, να αντιλαμβάνεται, να προβληματίζεται και να παρεμβαίνει, ώστε τα θετικά στοιχεία της προσπάθειας να σταθεροποιούνται και να γίνονται κανόνες και αρχές για την ζωή.
Ο προπονητής συνεπώς συνεργάζεται διαρκώς με τον αθλούμενο και αγωνίζεται να του περάσει την σωστή φιλοσοφία για τον Αθλητισμό και κυρίως να αποκτήσει τα εφόδια που θα τον βοηθήσουν να γίνει μια αξιόλογη ανθρώπινη προσωπικότητα, σημαντική για τον εαυτό του, την οικογένεια του και την κοινωνία γενικότερα.
Ποια είναι όμως αυτά τα εφόδια που θα αποκτήσει ο Νέος από τις αθλητικές δραστηριότητες και γενικά τον αθλητισμό και θα λειτουργήσουν προληπτικά για κάθε κίνδυνο συνεπώς και τα Ναρκωτικά?
Βασικότερο κατά την άποψη μου είναι η δύναμη της ψυχής και του πνεύματος. Σκέφτεται, σχεδιάζει, προσπαθεί, κρίνει τα θετικά και τα αρνητικά, αποκτά θετική ενέργεια η απορρίπτει.
Μέσα από την δοκιμασία την προπόνηση και τον αγώνα χρησιμοποιεί και αναπτύσσει και τα δύο αυτά χαρακτηριστικά.
Αναπτύσσονται η δύναμη βούλησης, η αυτοπεποίθηση, η φιλεργατικότητα, η προσήλωση στους στόχους ,ο αυτοέλεγχος, η τολμηρότητα, η καρτερικότητα, η υπομονή αλλά και η επιμονή στην αντιμετώπιση των δυσκολιών της κούρασης και των αντίξοων συνθηκών.
Δεν πρέπει όμως να διακατέχεται από αλαζονεία και έπαρση , σέβεται την προσπάθεια του συναθλητή του και δείχνει το μεγαλείο της ψυχής και του χαρακτήρα του ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα.
Είναι αδύνατον ένα άτομο που καλλιεργεί αναπτύσσει και ελέγχει τα παραπάνω να οδηγηθεί στα ναρκωτικά.
Είναι σημαντικό λοιπόν να δίνουμε κίνητρα κάθε μορφής ώστε οι νέοι να ασχολούνται με τον αθλητισμό μέσα στο σχολείο αλλά και έξω από αυτό στους αθλητικούς συλλόγους.
Χρειάζεται προσοχή όμως σ αυτούς που θα διαχειρισθούν τους νέους στην κρίσιμη ηλικία και θα λειτουργήσουν σαν ασπίδα άμυνας κατά των ναρκωτικών και οποιασδήποτε άλλης εξάρτησης.
Ο προπονητής μαζί με την οικογένεια αντιλαμβάνεται πρώτος την αλλαγή συμπεριφοράς του αθλουμένου Νέου. Τα μηνύματα έχουν σχέση με την ασταθή παρουσία στους αθλητικούς χώρους, την έλλειψη στόχων, την αδυναμία διάθεσης και προσπάθειας, τις διαφορετικές θέσεις και αντιλήψεις, την απαξίωση για βασικές αρχές και κανόνες. Όλα τα παραπάνω σε συνεργασία με την οικογένεια αλλά και το σχολικό περιβάλλον πρέπει να ελέγχονται και να μην περνούν απαρατήρητα.
Συνεπώς απαιτείται από τον προπονητή υπευθυνότητα, κατάρτιση, διαρκής ενημέρωση, υπομονή και επιμονή ώστε να δίνει θετικό παράδειγμα συμπεριφοράς και λειτουργίας για τους αθλουμένους.
Αρνητικά κρίνω ότι στατιστικά ενώ πολλά παιδιά κυρίως με φροντίδα της οικογένειας, ξεκινούν τον αθλητισμό σε μικρή ηλικία τελειώνοντας την πρωτοβάθμια εκπαίδευση αρχίζει φθίνουσα πορεία συμμετοχής στα Γυμνάσια και στα Λύκεια που είναι σημαντική περίοδος για την βιολογική εξέλιξη-ωρίμανση, την Σωματική ανάπτυξη και την ψυχοσυναισθηματική ισορροπία, συνεπώς και την βασική χρονικά περίοδο για την πρόληψη από τις εξαρτησιογόνες ουσίες Ναρκωτικά – αλκοόλ – καπνός κ.ά.
Είναι μύθος ότι όσοι ασχολούνται με τον αθλητισμό παραμελούν τα μαθήματα. Μπορούν στο γενικό τους πρόγραμμα να συμπεριλάβουν και τον Αθλητισμό.
Τελειώνοντας αναφέρω ότι από την πολυετή ενασχόλησή μου με τον Αθλητισμό είτε σαν αθλούμενος, είτε σαν εκπαιδευτικός – προπονητής, οι νέοι που πέρασαν από το περιβάλλον του αθλητισμού που διαμορφώσαμε μαζί με τους συναδέλφους συνεργάτες, στο μέγιστο βαθμό αποτελούν αξιόλογα στελέχη της κοινωνίας με θετική παρουσία και συμπεριφορά και ελάχιστα παραβατική η αρνητική συμπεριφορά.