Ο Ντιέγο Αρμάντο Μαραντόνα ήταν εντελώς ο εαυτός του. Τόσο που αγνόησε τους πάντες για να διοργανώσει και να παίξει ένα φιλικό παιχνίδι για ένα άρρωστο παιδί που είχε μεγάλη ανάγκη.
Δεν ήταν απλά αντισυμβατικός, ήταν ο εαυτός του. Και έτσι δεν ξεχνούσε ποτέ από που προερχόταν.
Βρισκόμαστε στο 1984, ο Ντιέγο Μαραντόνα ήδη λατρεύεται σαν ημίθεος στη Νάπολι.
Ο μεγάλος σταρ μαθαίνει ότι ένα παιδί στην ευρύτερη περιφέρεια είναι άρρωστο και χρειάζεται χρήματα για τη θεραπεία του.
Οι πάντες αρνούνται. να διοργανώσουν ένα φιλικό φιλανθρωπικού χαρακτήρα. Ακόμα και η ασφαλιστική του εταιρία με την οποία έχει ένα πολύ μεγάλο συμβόλαιο του απαγορεύει να παίξει. Τους γράφει όλους εκεί που δεν πιάνει το μελάνι και διοργανώνει το φιλικό. Σύσσωμοι οι συμπαίκτες του μαζί του.
Το ματς διεξάγεται σε ένα κάκιστο γήπεδο, γεμάτο λάσπη. Ο κίνδυνος τραυματισμού εμφανής. Αλλά δεν μασάει κανείς. Ο ίδιος ο Ντιέγο παίζει σαν να έπαιζε σε τελικό Μουντιάλ.
Αργότερα θα δηλώσει: “Ηταν το μεγαλύτερο και πιο σημαντικό ματς της καριέρας μου”.
Εννοείται ότι ο Ντιεγκίτο βοήθησε την οικογένεια με δικά του χρήματα.
Και η ασφαλιστική; “Μπορεί να πάει να γαμ…εί”.
Ιδού τα ιστορικά πλάνα