Με γκολ του Αρναρέλλη, καθοριστικό «Κούτζα» και παίκτη παραπάνω απ’ το 54’, η «ρεαλιστική» Κέρκυρα πήρε το βαθμό (1-1) και πάει στο ντέρμπι με τη Λάρισα για τον… τίτλο!
*
Όλα τα πράγματα, σε τούτη τη ζωή, είναι θέμα οπτικής. Δείτε, παράδειγμα, αυτό. Στο -1 απ’ την ΑΕΛ έβρισκε την Κέρκυρα το έμπα της 27ης αγωνιστικής. Η Λάρισα κέρδισε (1-0, όπως- όπως, την Παναχαϊκή), οπότε, θεωρητικά, στο κλίμα «σήκωσέ το» που επικρατεί, ως moto, στο νησί, μοναδικό αποδεκτό αποτέλεσμα των Φαιάκων στη Λαμία, θα ήταν το «διπλό». Για να «κρατηθεί» η διαφορά…
Υπό αυτή, λοιπόν, την οπτική, το 1-1 της Δευτέρας (11/4) θα συνιστούσε απώλεια. Αλλά ΥΠΟ ΑΥΤΗ την οπτική. Έλα, όμως, που έρχεται η άλλη από δίπλα και τραβάει τις ενστάσεις της! «Ρε, πλάκα κάνεις; Βήμα κούπας έκανε η ομάς!»
Η λογική, απλή. Οι Φαίακες καλούνταν να «βγάλουν» το, έως το τέλος, ίσως πιο «ακάνθινο» παιχνίδι της σεζόν. Απόρθητο, γαρ, το «κάστρο» της Λαμίας, από την εποχή που, αν έλεγες ότι ο Τσίπρας θα γίνει, κάποια στιγμή πρωθυπουργός, θα γελούσαν και τ’ απάσβεστα!
Τούτη, λοιπόν, την επιχείρηση, τη βγάλαν’ «όρθιοι». Αήττητοι. Με τη διαφορά απ’ την ΑΕΛ ν’ «ανοίγει» μεν στους τρεις, αλλά… στους τρεις. Στο ένα ματς. Αυτό, ας πούμε, που έρχεται το Σάββατο: Κέρκυρα- ΑΕΛ. Κερδίζει η ομάδα του Αλέκου Βοσνιάδη; Κορυφή! Πρώτη! Topσκαλί! Άρα, όλα good…
Φαίνεται (οικεία εκτίμηση) πως κάπως έτσι το είδαν και στις τάξεις των Φαιάκων. Πρώτα απ’ όλα, να μη χάσουν. Για να έχουν την κορφή στα χέρια τους. Έτσι, ίσως, μπορεί να εξηγηθεί και το γεγονός ότι, μολονότι με παίκτη παραπάνω απ’ το 54’ (αποβολή Καραλή, για αγκωνιά –έτσι χρεώθηκε- στον Γκόμες), δεν πήγαν και… με τα μπούνια να το πάρουν! Στο 81’ έβγαλαν την πρώτη (και μοναδική) τελική τους στο β’ μέρος (Παμλίδης). Πρώτα η διαχείριση του (ήδη) σκορ.
Έδειξε, υπό τις συνθήκες που διαμορφώθηκαν, να μη «χαλιέται» και η Λαμία, μετά, ουσία, τα δρώμενα του πενταλέπτου 50’ – 55’ (πρώτα, η επικίνδυνη κεφαλιά του Πίντο, μετά η αποβολή του Καραλή), πήγε το ματς μάλλον «σβηστά». Σε μια «υπολογιστική», ρεαλιστική, λογική. Κι απ’ τους δύο…
Όπως προκύπτει, όλο το «ζουμί» του ντέρμπι, ήτανε στο α’ μέρος. Όταν διαμορφώθηκε και η χάρτα. Δίκαια; Κοιτάξτε, τίμιοι να ‘μαστε, δεν… αδικήθηκε κιόλας η Κέρκυρα απ’ το, στο σώσμα, 1-1! Μια «πραγματική» φάση παρήγαγε, στο 29’ και την αξιοποίησε (κόρνερ Ζορμπά, πρώτη τελική Νίκιτς, κόντρες και στην εξέλιξη, διαγώνιο Αρναρέλλη στο «πλεχτό»), απέναντι σε μια Λαμία, που, αναλύοντας απλά το timeline, είχε: φουλ- μπάσιμο, ένα γκολ (10’ Πίντο), ένα «γεμάτο» δοκάρι (5’ Μίλιεβιτς), ένα δεύτερο (λιγότερο… αγχωτικό, αλλά δοκάρι, σε απευθείας κόρνερ, πάλι του Μίλιεβιτς, στο τέταρτο) και δύο κλασικές ευκαιρίες (40’, 44’), με τον (καθοριστικό, ως εκ τούτου) Κουτζαβασίλη να «καταπίνει» τις… διαθέσεις του (επικίνδυνου) Σιατραβάνη! Άρα;
Το γεγονός ότι, μετά το γκολ, η Κέρκυρα βρήκε μια κάποια αντίδραση (μάρτυς η ισοφάριση) πιστώνεται στα «συν» της. Έστω και μακριά απ’ αυτό που λες «καλή εμφάνιση», έστω και με τη Λαμία, γενικώς, πιο «φόρτσα». Όπως, πιστώνεται, ξαναλέμε, και το «Χ». Δεν έχασε δύο. Κέρδισε έναν (πόντο) η Κέρκυρα στο ΔΑΚ Λαμίας. Το «γιατί;» το εξηγήσαμε ήδη. Αναλυτικότερα, στο ραντεβού με ΑΕΛ…
Παράπονα των γηπεδούχων απ’ τη διαιτησία του Ηρακλειώτη, Φουκάκη (Σταθόπουλος, Σινιοράκης). Ζήτησαν επιθετικό φάουλ του Αρναρέλλη (στον Καραλή) στη φάση του 1-1 (υπήρξε επαφή, αλλά… έπεσε και άκρως εντυπωσιακά, ρε παιδί μου / όπως δυο- τρεις φορές και ο Σιατραβάνης στην επανάληψη), μίλησαν για υπερβολή στην αποβολή του «Κάρα». «Κιτρινίστηκαν» οι Καραλής (42’), Τζόκιτς (60’), Σιατραβάνης (70’) – Γκόμες (17’), Καρντόζο (77’), Αρναρέλλη (82’).
ΛΑΜΙΑ (Δ. Σπανός): Πίτκας, Ζουλιώτης, Κυριακόπουλος, Ντάσιος, Γιαλούσης, Μπαλού, Τζόκιτς (66’ Σιλιγαρδάκης), Σιατραβάνης (90’+1’ Μπουλούλης), Μίλιεβιτς (82’ Νεόφυτος), Καραλής, Πίντο.
KEΡΚΥΡΑ (Αλ. Βοσνιάδης): Κουτζαβασίλης, Γκόμες, Ντιόγκο, Βενέτης, Ιωάννου, Κόντος (46’ Καρντόζο), Ντουαλά (66’ Μπαλντοβαλίεφ), Νίκιτς, Παμλίδης, Ζορμπάς (78’ Σουάνης), Αρναρέλλης.